jeudi, décembre 28, 2006

Longa marŝado

Bernard Ollivier, ĵurnalisto, decidas marŝi laŭ la silkvojo. Li estas 60 jaraĝa kaj komencas sian pensiiĝon. Li verkis vojaĝlibro, Longue marche, kies mi finfine finis la trian volumon ! Ĉirkaŭ mil paĝoj por rakonti mirindaĵojn, anekdotojn, impresojn kaj renkontojn…
Li do marŝis 12000 km laŭ inter Istanbul kaj Xi’an. Li elektis marŝi somere dum kvar monatoj ĉiu jaro.

En la unua libro, Traverser l’Anatolie, li iras tra Turkio. La unuaj eroj ne estas facilaj. Li multe doloras pro piedproblemoj… En Turkio, li ofte dormas ĉe kaparanoj aŭ en restaĵoj de la silkvojo (karavanseraj). Li faris multe da mirindaj renkontoj. Tamen, kiam li priskribis la kamparan vivon en Turkio li emfazas la inan kondiĉon ne estas bona laŭ miaj legmemoraĵoj. Li ankaŭ rakontas sia transirado de la kurdaj regionoj dum milito kontraŭ PKK. Ĉie li vidas turkajn soldatojn kaj ankaŭ renkontas kurdajn kontraŭulojn… Fortego estas ege ĉeestanta en tiu parto de la libro. Pro malsaneco, li devas reiri Francen antaŭ la iranan landlimon.

En la dua libro, Vers Samarcande, li transiras Iranon, Turkmenion kaj Uzbekion. En Irano kaj Uzbekio li havas ofte problemojn kun policanoj. Li tamen faris belajn renkontojn. Ekde nun, li trenas malgrandan veturilon kiu portas sian sakon (kaj pli da dek kvin litroj da akvo ĉiutage por transiri la deserton). Ekde Turkmenio la etoso tute ŝanĝas. Unue oni sentas la sovietan pasintecon. Due, li scipovas la rusan lingvon kaj komunikas pli facile. Trie, la rilatoj kun virinoj plene ŝanĝiĝas.

En la tria libro (kie li rakontas la trian jaron, Les sommets du Pamir kaj la kvaran jaron, Le vent des steppes) li transiras Uzbekion, Kirgizion kaj Ĉinion. En Kirgizio, li vivas sub la Jurto, la tipa tento de la nomadoj en Azio, kun la ŝafpaŝtistoj… Ĉinio tute malsimilas… La Gobi dezerto estas malfacila kaj poste multe pluvas… Li ĉefe emfazas ke ĉinoj ne estas gastigemaj. Knaboj mokas lin ĉar li estas fremdulo kaj aliaj timas kiam ili vidas lin.

Tiu verko estas mirinda : unue por la heroaĵo de la aŭtoro kaj due por la skribaĵo mem. Tiuj mil paĝoj ne nur estas vojĵurnalo. La libro ne nur traktas pri la belaspekta aventuro sed ankaŭ pri la multnombraj problemoj (sanaj problemoj, vizojserĉado, ŝteloj k.a.). Li fakte miksas personajn rakontojn kaj impresojn, historiaĵojn kaj prezicegajn priskribojn. Neniu foto aŭ desegno ilustras la teksto kaj oni tamen plene imagas la scenoj kun ĉiuj iliaj detaloj. Bernard Ollivier belege skribas (kaj mi amuziĝis pri kelkaj formuloj, li ekzemple skribas t-shirt, je la franca maniero ticheurte tio kion mi neniam vidis antaŭe kaj kio finfine estas beleta). Longue Marche do plene estas ĉefverko en vojaĝliteraturo.

Libellés : , , , ,

vendredi, décembre 15, 2006

Journée de l'Espéranto

L'espéranto est une langue dont la grammaire a été publiée en 1887. Elle a été conçue pour que les individus curieux de découvrir le monde et les cultures des autres puissent l'apprendre facilement quelque soit leur langue maternelle. Aussi si elle comporte un vocabulaire d'origine latine, germanique ou slave, sa structure grammaticale obéit à une logique qui se rapproche des langues asiatiques.

L'espéranto est une langue équitable dans le sens ou chacun est à égalité devant son apprentissage. Il est en effet injuste d'imposer comme langue internationale la langue d'une ou plusieurs nations qui se verraient dès lors favorisées. L'espéranto ne vise aucunement à remplacer les langues nationales déjà existantes, il s'agit simplement de mettre en avant une option acceptable pour tous.

Pour construire une mondialisation respectueuse des cultures de chacun, l'espéranto me parait être une solution. Concrètement, elle permet aujourd'hui à des milliers de personnes de communiquer directement avec plus de facilité que s'ils avaient dus utiliser une langue difficilement apprise il y a de nombreuses années à l'école.

Les espérantophones reconnaissent souvent qu'ils n'auraient jamais recontré telle personne ou découvert telle culture étrangère sans la connaissance de cette langue. Je crois que l'espéranto est avant tout une porte vers les autres cultures.

Pour plus d'information, consultez simplement l'article Espéranto de l'encyclopédie libre Wikipédia qui existe par ailleurs en version audio. Pour apprendre l'espéranto, contactez un club près de chez vous ou visitez le site lernu ou ikurso.

Hodiaŭ okazas Esperanto Tago ĉe blogoj. Ĉar mia blogo jam estas verkita en la zamenhofa lingvo, mi decidis verki specialan blogeron en la franca lingvo.

Libellés : ,

mercredi, décembre 06, 2006

Nova esperanta t-ĉemizo


Jam de longa tempo, francaj esperantistoj petis t-ĉemizon… Jefo finfine eldonis ĝin. Tamen temas pri juna t-ĉemizo. Por la komitato de Jefo kiu elektis la desgnaĵon, tiu t-ĉemizo devus esti juna kaj kolora. Ni elektis modelon de Cyrille kun pingveno kaj amuza slogano.

« Oficiala lingvo de Antarkto » iom signifas ke Esperanto estas neŭtra tiel kiel la sudpolusa kontinento. Tiu slogano ankaŭ moketas pri cxiuj kiuj diras ke Esperanto estas parolata de neniu (ĉu nur de la pingvenoj?).

Ĉiuj Jefo-anoj reklamas por la nova t-ĉemizo. Ben ekzemple verkis amuzegan fotostrion ĉe sia blogo. Aliaj porolis pri tion sur diversaj dissendolistoj kaj granda reklamo aperos en la sekvonta JI. Mi esperas ke aliaj Jefo-anoj blogumos pri tio ĉe iliaj propraj blogoj.

Por aĉeti tiu mirindan t-ĉemizon, vizitu la specialan paĝon ĉe la retejo de Jefo. Ĉe la paĝo, la nuna stoko estas videbla : rapidu ĉar ne estos sufiĉe da ĉemizoj por ĉiuj!

Libellés : ,